روند شکل گیری انتزاع در نقاشی معاصر ایران (1390-1313 ش )

هدف از بررسی روند شکل گیری انتزاع در نقاشی معاصر ایران، شناخت کلی نسبت به ماهیت این سبک و ریشه یابی آن در هنر نوگرای ایران می باشد. همچنین ادراک معانی، مفاهیم و ماهیت این شیوه در جهت هماهنگ سازی با فرهنگ خودی و خلق آثاری بدیع، مد نظر بوده است. بدین ترتیب سیر هنر مدرن ایران به خصوص دهه هایی که انتراع گرایی در آن شکل گرفته، مورد بررسی قرار گرفته است. این بررسی هااز طریق وصف، ارزیابی، تحلیل یافته ها و داده های منابع تصویری و مکتوب و اطلاعات متغیرهای مختلف به روش جزئی نگری و رسیدن به نتایج کلی ازلا به لای آن صورت گرفته است. در نتیجه در بررسی هنر نوگرای معاصر ایران شاهد حضور پررنگ دو گرایش هستیم: یکی طبیعت گرایی و دیگری هنر مدرن غرب. هر چند نفوذ هنر غربی گاهی مواقع به صورت تأثیراتی از نظر قالب بیشتر نمایانگر بوده تا محتوا، در این میان شاهد آثار نوآور نیز هستیم. شیوه آبستره با هنر ولحن ایرانی از لحاظ ماهیت که بیانگر جهانی مستقل از جهان واقعی است، به نوعی همگونی دارد. شاید بتوان گفت دید نگارگر ایرانی برای رسیدن به بیان ناب مد نظر هنرمند انتزاع گرا نیز هست. چنانچه در بررسی آثار هنر مدرن ایران در مواردی شاهد درونی شدن شیو? آبستره هستیم همین طور این که هنرمند به سبک شخصی دست یافته است.